The graphic novel “Form of a Question”

Herī, multā nocte, fābulam Mīlēsiam graphicē pictam lēgī cui titulus Rogandō Respondendum, quaeque ab Andrēā Rostane cōnscrīpta est. Quī liber ab aliīs fābulīs Mīlēsiīs ā mē nūper lēctīs satis distulit. Ecce pictūra quae in librī (dūrō) operculō compāret:


 

Hōc in libellō, Andrēās (id est, scrīptor) vītam suam nārrat et dēpingit. Cum puer esset, ab aliīs līberīs multum discrepābat, partim propter ingenium, partim quod perplacēbat eī dē omnibus rēbus legere et discere atque, ante omnia, illam seriem tēleopticam spectāre quae Perīculum! vocātur. Quā in seriē, competītōrēs dīversissima rogantur, atque ad rogāta rēctē respondēre cōnantur, ut quam maximam pecūniam faciant. Attamen, quōdammodo, “rogāta” et “respōnsa” commūtantur. Verbī grātiā, sī lūdī dux dīceret, “Hic grex mūsicus punkiānus illud canticum canit quod ʻTurris Hōrologiī’ īnscrībitur,” concertātōribus rogandum esset, “Quid est Fēstum Linguārum?” Hoc est, cum dux aliquid dīcit, competītōribus rogandō ad eum respondendum est—hinc libellī titulus.

Andrēās puer ita Perīculō studēbat ut semper, cum amātissimō suō avō, intuērētur, atque librōs dē maximē variīs rēbus cōnscrīptōs perlegeret—nōn sōlum ut plūra cognōsceret, sed etiam ut ipse ōlim in Perīculō certāre posset. Atque etiamsī puerō eī perdifficile fuit amīcitiās conciliāre, adulēscentī tamen facilius eī factum est, praesertim cum ūniversitātem studiōrum frequentāre coepisset. Enimvērō quīdam amīcōrum eius condiscipulōrum sānē iūcundī et lepidī sunt, etsī Andrēās ab eīs dē quibusdam rēbus interdum dissentit. Andrēās, etiam cum scholās apud ūniversitātem studiōrum celebrat, Perīculum! contuērī atque sē exercēre pergit, ut ipse aliquandō in Perīculō concertāre queat. Et tandem dēnique potest. Quam bene aut male cēdat rēs, sī certiōrēs fīerī vultis, libellum legite.

Quā in fābulā aliquot alia ēveniunt quae Andrēās magnī mōmentī esse sentit—verbī grātiā, nōnnumquam cum sodālibus altercātur, atque tandem aliquandō eī difficillimum vidērī incipit cōnstituere utra amīca vērō sibi petenda sit, Rebecca an Martha. (Rebecca fēstōrum, convīviōrum, scrībendī, nova experiendī studiōsissima est—Martha tamen cōnstantior et aequiōre animō.)

Concēdendum quidem est aliquātenus rārum īnsolitumque esse Andrēam—ut vidētur—omnium rērum studiō tentum esse, praecipuē cum meminimus eum permulta singula paene ignōta rērum gestārum atque cultūs cīvīlis populāris ēdidicisse. Nōnne enim hoc indiciō est cuiusdam levitātis animī, nōn vērī intellēctūs atque vērae scientiae quaerendae sitis? At, tametsī ita rēs est, haec fābula Mīlēsia est satis lepida, quā dē causā vōbīs suādeam ut eam legātis. (Pictūrae ā Katharīnā Kasenoviā graphide dēlīneātae sunt; ātrāmentum ā Iennā Aiūbe, cum Hilariā Catalānā, additum; imāginēs ā Laurā Langstone colōrātae; litterae ā Derone Bennettō exscrīptae.)

The graphic novel “A Calculated Man”

Herī nocte—admodum sērō—fābulam Mīlēsiam graphicē pictam perlēgī quae Vir Calculābundus īnscrībitur. Hic liber satis iūcundus est—atque causae cūr lēctōrēs valdē teneat, hōc commentāriolō expōnentur (sī dē arithmēticīs iocārī licet). Ecce tabella quae libellī tegumentō ostenditur:

 

Cuius fābulae argūmentī aliquot singula īnfrā patefīent, at nūllō modō ea quae permagnam mīrātiōnem faciant. Libellī prīma persōna, Jack Fabiānus, mathēmaticam percallet. Admodum contemplātīvās quidem disciplīnās mathēmaticās funditus intellegit—exemplī grātiā, quārtā librī pāginā dīcitur valēre “coniectūram continuī adhibēre ad dēmōnstrandum exstāre trēs īnfīnītātēs dīversōrum magnitūdinum.” Vidētur tamen praecipuē eās disciplīnās mathēmaticās fovēre quae ad artis ūsum accommodātae sunt—verbī causā, doctrīnam probābilitātis, quae ad ratiōnāria compōnenda atque ad cognitiōnem rērum ūtilis est. Utcumque, paene omnia quae in vītā eius appārent vel ēveniunt, vel ad rēs hūmānās pertinent, ad calculōs vocat. Eius enim quidem sententiā, propemodum omnia (etiam hominēs, ferē) ad numerōs—vel, ut ita dīcam, ad “terminōs aequātiōnum” vel affirmātiōnum mathēmaticōrum—redigī possunt.

Jack antehāc ratiōnārius erat sodālitātis cuiusdam sontium cui nōmen Clāvēs. (Cuiusque enim participis dorsum notā īnscrībitur ānulī clāvium: quō altiōrem gradum in sodālitāte attingit, eō plūrēs clāvēs ad ānulum adiciuntur.) Dēnique sodālitātem relīquit, et inquīsītōrēs adiit (petēns ut sē servārent), et sodālium nōmina dē variīs sceleribus dētulit. Nunc, Jack et inquīsītor quīdam, Lēgātus Omaha Avērius, saepe in popīnā congrediuntur, ut ille hunc dē Clāvium rēbus gestīs certiōrem faciat—id quod inter eōs amīcitiam conciliat. Omaha tamen mox ē coetū hominum in sōlitūdinem (cum uxōre) sē recipiet, quārē Jackem collēgae cuidam suae, Helenae Sānctae, trādit—ut haec posteā cum Jacke collabōrāre queat.

Clāvium autem caput, Hector Succīnctōrius, tandem aliquandō statuit nimis perīculōsum esse Jackem vīvere pergere patī, nam cōnstat inter omnēs Jackem mentīrī nequīre—quamobrem vērī simile est fore ut ab eō inquīsītōrēs dē permultīs Clāvium maleficiīs certiōrēs fīant. Quae cum ita sint, Hector suīs imperat ut maximā cum astūtiā atque cautēlā Jackem perimant. Quā tamen rē praedictā, Jack ipse ūnumquemque Clāvium sodālem obtruncāre dēcernit. At poteritne ita audāx facinus committere, Hectoris sīcāriīs pernīciter vītātīs—atque Omahā et Helenē prōrsus falsīs? Et quībitne hanc gravissimam rem amīcam novam, nōmine Vēram, cēlāre? Respōnsa hīc nōn aperientur—quae sī comperīre vultis, fābulam Mīlēsiam legite.

Liber ā Paulō Tobīnō scrīptus est; imāginēs ab Albertō Alburcerce dēlīneātae, ā Mārcō Englerte colōrātae; litterae ā Taelore Expositō dēsignātae. Monendum mihi est huius libellī pictūrae nōn tam lepidae lautaeque esse quam eae quae in illō aliō libellō compārent cui titulus 4rb0rm(_)ndī, quīque hōc ipsō commentāriō rētiālī iam anteā ēdissertus est. Virī enim Calculābundī pictūrae suffuscae esse solent, atque diaetās, camerās, tablīna modō trālātīciō ōrnāta, multō lignō, repraesentāre. Quem libellum nihilōminus vōbīs suādeō ut legātis, imprīmīs propter iūcundum et ingeniōsē fictum argūmentum. Ut fīnem faciam, ecce perrīdiculus locus quae ex libellī extrēmā pāginā allātus est: “😲 Prō dī bonī! Ain vērō? Nēmō umquam vēra loquitur!”

The show “Breathless” (on Netflix)

Nūper, seriem tēleopticam quandam Hispānicam contuitus sum cui titulus Spīrā, quae per Rēte Pelliculārum dīvulgātur. Haec seriēs iūcundissima est—id quod nōn mihi multam admīrātiōnem mōvit, nam dē medicīnā cōnscrīpta est, et seriēs tēleopticae medicae saepenumerō spectātōrēs valdē tenent, utputa Novus Medicus, Bonus Medicus, Novum Amstelodamum, Domesticus. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae illam seriem nōmine Spīrā prōscrībit: 

 

Cuius seriēī tēleopticae argūmentī aliquot singula hōc commentāriolō revēlābuntur, sed nūlla quae faciant ut incēdat vōs magna admīrātiō. Seriēī maximī mōmentī persōnae medicī et nosocomae sunt quī in valētūdināriō pūblicō, Valentiae sitō, mūnere funguntur. Inter quōs numerantur Nestor Moa, Pīlāris Amāra, Iessica Donōsa, Leōnarda, Gabriēl Philippidēs, Cīcus (hoc enim nōmen dēminūtīvum ā praenōmine eius, Hēnrīcō, dictum est), Maia, Rōscida, Blanca (haec cūrātrīx aegrōtōrum est, illī medicī).

Quamquam medicī et nosocomae aegrīs operam nāvant, nam salūtī eōrum prōrsus dēditī sunt, mūnere vērō optimē perfungī reāpse nequeunt. Parum enim opum ā praefectūrā urbis accipiunt, quippe quae ā priscōrum mōrum fautōribus regitur—quī porrō suprā commemorātum nosocomīum pūblicum prīvātum reddere avent. Propter huiusmodī rēs, valētūdināriī medicī nosocomaeque anteā opere faciendō cessāvērunt ad plūs opum flāgitandum, nōn semel tantum sed saepius—quod autem cum agerent, gravissimē aegrōtantibus semper medērī perrēxērunt. Nunc tamen, Nestor Moa, cessātiōnis dux, collēgīs persuādet ut nē aegrōtissimōs quidem cūrent—nōn quidem quod eōrum ratiōnem nōn habeat, sed quia ex animō habet.

Vērumtamen, medicīs nosocomīsque cessātiōnis cōnsilium capientibus, Nestor ipse urbis praefectam, Patriciam Sēcūram, ā quā dē rē pūblicā omnīnō dissentit—quaeque autem cancrō mammārum labōrat—cūrat. Illa quidem plērumque in prīvātīs valētūdināriīs sānātur; hāc autem vice hoc pūblicum—Valētūdinārium Ioachīmī Sorollae—adit, quod Nestor, omnium hominum quī in Hispāniā medicīnam exercent, carcinōmatum cūrandōrum perītissimus esse fertur.

Nē longus sim, hanc seriem tēleopticam magnō cum studiō vōbīs suādeō ut spectētis, nōn sōlum propter iūcundum atque sollerter excōgitātum argūmentum, vērum etiam quod quaeque ferē persōna memorābile ingenium habet quod vōs spectantēs valdē tenēbit.