Abhinc aliquot hebdomadās, brevissimam quandam pelliculam cīnēmatographicam contuitus sum cui titulus Noūmena, quae vērō est iūcunda, immō suāvis. Pellicula ā Cōbiō Resnicke et Iōanne Oeconomō excōgitāta, facta, recēnsa, ēmendāta est. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica dē pelliculā faciendā—quae taeniola quidem, quamvīs brevis sit, nihilōminus ipsā pelliculā longior est:
Ūna causa cūr haec pellicula multōs spectātōrēs—aut aliquot saltem—admodum tentūra sit, haec est: pelliculam argūmentum philosophicum tractāre. Pelliculae īnscrīptiō, quae Noūmena est, ad quoddam discrīmen attinet quod fēcit philosophus Immanuēl Kantius inter phaenomena (hoc est, ea quae per sēnsūs percipī possunt) et noūmena, id est, ea quae per sēnsūs percipī nequeunt, sed cōgitantur—vel, ut aliter dīcātur, ea quae cōgitantur vel cognōscuntur, sed nūllō sēnsū corporis.
Quid igitur in hāc pelliculā ēvenit? Pellicula adulēscentulam ostendit quae sērō in perpulchrā et vetustā et lautissimā bibliothēcā—librīs et pugillāribus imminēns—philosophiae studiō operam dat. Dum magnum dē philosophiā librum legit et āctuōsē calamō scrībit, rēs quae eam circumstant in āera ascendere et ibi pendēre incipiunt—verbī causā, statuae et suprā dictus calamus—atque ipsum bibliothēcae aedificium, rīmās agēns, cōnfringī occipit. At postquam bibliothēca ipsa solvī incipit, ita ut caelum ac terrae misceantur, omnia repente in prīstinum restituuntur. Etenim tōta fābula tribus minūtīs agitur.
Haec pellicula ita scītē et artificiōsē facta est (spectāte enim brevem taeniolam cīnēmatographicam quae suprā est posita) ut prīmō nē animadvertāmus quidem id omnīnō nōn liquēre, quōmodo fābula quae agitur coniungātur cum Kantiānā ratiōne noūmenōn. Philosophiae quidem Kantiānae adulēscentula in bibliothēcā incumbit, sed nōnne artius vinculum inter illās duās rēs esse dēbet? Equidem hoc interpretātus sum: adulēscentulam, quoad noūmenōn ratiōnī studeat, nātūram interiōrem omnium circā sē rērum—exemplī grātiā, aedificiī bibliothēcae—profundius atque perspicācius percipere, nōn sēnsibus (nam vidērī nōn potest, neque aliter sentīrī) sed animō vel intellēctū, quasi ea nātūra interior noūmenon esset.
Porrō, illī suprā commemorātī auctōrēs pelliculae—Cōby Resnick et Iōannēs Oeconomus—dīlaudandī sunt quod operam nāvāvērunt ad pelliculam faciendam. Nōn enim sōlum camerās cīnēmatographicās adhibuērunt ad fābulam āctam exprimendam, vērum etiam tōtam bibliothēcam programmatibus computātōriīs recreāvērunt, in mundō imāginum—quod ut agerent, necesse eīs fuit tōtam ferē noctem pervigilāre. Atque, dum illud bibliothēcae simulācrum cūriōsē et dīligenter effingunt, computātōrium subitō mūnere fungī dēsiit. Attamen, omnī operā datā, pelliculam temperī cōnficere tandem valuērunt. Nē diūtius vōs dēmorer, haec pellicula nōn sōlum perītissimē facta est sed etiam vōs incitābit ad profundius dē rēbus philosophicīs cōgitandum—quamobrem permagnō cum studiō vōbīs suādeō ut eam spectētis. Ad aliquot singulās imāginēs ex pelliculā excerptās perscrūtandās, vel Resnickis vel Oeconomī situm rētiālem īnspicite.
No comments:
Post a Comment