The show “Extraordinary Attorney Woo” (on Netflix)

Abhinc aliquot annōs, seriem quandam tēleopticam intuitus sum cui titulus Extrāōrdināria Iūriscōnsulta Wū, quaeque per Rēte Pelliculārum dīvulgātur. Haec seriēs periūcunda, vel dīcam suāvis, est, ita ut spectātōrēs summopere teneat. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōmulgat:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī aliquot singula hōc commentāriolō patefīent. Seriēī prīma persōna ea est quam īnscrīptiō attingit: Wū Youngwū, iūriscōnsulta quaedam, in Korēā Merīdiānā nāta, quae etiam tīrō cognitrīcem sagācissimam perspicācissimamque exhibet. Quae cum parva puella esset, ā patre sōlō alta est, mātre absente. Patrem patet eam adamāvisse, et adhūc adamāre—neque autem facillimum eī fuit eam alere, propter indolem huius “autisticam,” quae dīcitur. Tamenetsī Youngwūis “autismus” quāsdam difficultātēs eī attulit, nihilōminus eam quibusdam vīribus quoque dōtāvit. Cum enim minima puella esset, nōn sōlum iam acūtē ācriterque perspiciēbat quid esset iūstum, quid autem iniūstum, sed etiam facillimē ingentem librum lēgum Korēae Merīdiānae perlēgit atque ēdidicit. (In hōc igitur genere, illī persōnae persimilis est cui nōmen Mike Ross, quī—in illā seriē tēleopticā cui index Synthesī Indūtī—omnēs lēgēs suae patriae ēdidicit, hoc est, Cīvitātum Foederātārum Americae. Mike tamen hoc iam adulēscēns ēgit.)

Quō iūrum studiō Youngwū flagrāre perrēxit, quā dē causā in collēgium iūrisprūdentiae Pūblicae Ūniversitātis Studiōrum Seoulis recepta est. Etenim prosperrimē ēvāsit, nam plūra pūncta tulit quam omnēs condiscipulī. Nihilō sētius, sex mēnsēs, nisi fallor, ā nūllā societāte iūriscōnsultōrum conducta est, quippe cum autistica esset. Tunc autem dēmum fēlicissimē contigit ut condūcerētur—ā societāte quādam iūriscōnsultōrum nōmine Hanbadā.

Ibi quoque prīmō quāsdam difficultātēs habet. Aliī enim iūrisperītī quibuscum rēbus lēgālibus operam dat—exemplī grātiā, dux iūriscōnsultōrum Jung Myungseok et iūriscōnsulta Choi Suyeon et adiūtor iūrisperītus Lī Junhō—Youngwūis autisticae suī gerendī atque colloquendī ratiōnī vix assuēfactī sunt. In diēs autem Youngwū collēgaeque paulātim inter sē melius intellegere incipiunt, atque artiōre vinculō coniunguntur, nam Youngwū multum hercle societātī iūriscōnsultōrum cōnfert. Nōn enim sōlum iamdūdum omnēs Korēae Merīdiānae lēgēs ēdidicit, sed etiam, propter inūsitātum suum ingenium, cōnsilia capit ad incommodīs medendum quae vix quisquam alius capere potuisset.

Etenim, cum ea et collēgae causam agunt cuiusdam cōnsultrīcis, nōmine Gyēī Hyangsimmis, Youngwū nōn ūnum cōnsilium init sed complūra—id est, ubi prīmum vel secundum vel tertium cōnsilium nōn bene cēdit, Youngwū clientis causam agere nōn dēsistit, sed novum cōnsilium capit. Verbī causā, quōdam temporis mōmentō, Youngwū apud iūdicem argūmentātur Gyem Hyangsimmem clēmentiam merērī, quod fīnitimā cīvitāte suī iūris, Korēā Septentriōnālī, effūgerit—quā in cīvitāte, furtum illīus generis cuius accūsāta est, minus sevērē pūnītur quam in Korēā Merīdiānā. Possīs quidem dīcere hoc argūmentum paucam mīrātiōnem facere, nec multīs iūdicibus persuādēre posse—sed, sī seriem tēleopticam contuēberis, vidēbis Youngwūem permulta et īnsolita cōnsilia capere ad difficultātēs ēnōdandās dum clientium causās agit, quippe quae variās rēs aliter quam aliī perspicere et excōgitāre et animō volvere potest.

Et in alterō quoque genere Youngwūis ingenium inūsitātum est: tōtam per vītam, Youngwū permulta nōn sōlum dē iūre vērum etiam dē bālaenīs et delphīnīs discit. Quandō igitur cumque quid memoriam eī cētōrum refert, haudquāquam sē continēre potest quīn per omnia singula eōrum eat quae ad rem nātam attineant—etiamsī eī quibuscum sermōnem caedit prope nihil dē hīs bēstiīs marīnīs sciunt. Nam Youngwūis indolī prōrsus cōnsentāneum est rēs lēgum causārumque explicāre coniungendō cum rēbus bālaenārum delphīnōrumque. Clāret igitur Youngwūis bālaenārum delphīnōrumque studium memoriam afferre studiī ergā ālitēs illīus inquīsītrīcis nōmine Cordēliae Calicis, quae persōna prīma est illīus seriēī tēleopticae cui īnscrīptiō Domicilium. Ut breviter complectar, seriēs tēleoptica cui titulus Extrāōrdināria Iūriscōnsulta Wū ita suāvis est ut vehementissimē vōs hortar ut eam spectētis. (Et adiciendum est seriem ipsam multō iūcundiōrem esse quam brevem taeniolam cīnēmatographicam quae suprā posita est.)

The show “The Devil’s Plan” (on Netflix)

Aliquot commentāriola quae nūper in hōc commentāriō rētiālī exscrīpta sunt, seriēs tēleopticās tractāvērunt quās nōn hōc annō sed abhinc duōs trēsve annōs intuitus sum—quōrum in numerum hoc commentāriolum quoque ascrībendum est. Seriēs tēleoptica quae īnfrā ēdisserētur ea est cui index Cōnsilium Diabolī, quaeque per Rēte Pelliculārum ēmittitur. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōmulgat:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī quaedam singula hōc commentāriolō revēlābuntur—neque vērō ūlla quae permagnam vōbīs admīrātiōnem moveant. Cōnsilium Diabolī est seriēs tēleoptica “dē vītā vērā,” ut dīcitur, quae in illā cīvitāte suī iūris facta est cui nōmen Korēa Merīdiāna. Haec seriēs certāmen quoddam ostendit, quod ita iūcundum est ut spectātōrēs admodum teneat. In prīmō seriēī tempore, quod ferē tōtum contuitus sum, duodecim competītōrēs—quōrum quisque lūmen est—in aedibus quibusdam congrediuntur, ubi commorābuntur dum ex certāmine ēiciantur. Quōs inter concertātōrēs numerantur lūmina quae taeniolās cīnēmatographicās faciunt et per Rēte dīvulgant—sed etiam quīdam vir quī vulgō philosophiam nātūrālem expōnit, atque duae fēminae quae ad Cīvitātēs Foederātās Americae migrāvērunt, quārum ūna ibi mūnere iūriscōnsultae fungitur. Omnēs competītōrēs Korēānī sunt, ūnō exceptō, quī Canadēnsis est.

Aedēs ipsae satis īnsolitae sed iūcundae sunt. Prīmum omnium, permagnae sunt, praecipuē propter camerās prīncipālēs, vērum etiam quod duae contignātiōnēs sunt (quārum altera competītōrum cubicula habet). Etiam valdē lautae sunt aedēs, quamobrem ibi commorārī vōbīs perplaceat—sed speciem satis inūsitātam praebent, praesertim propter colōrēs. Verbī causā, in oecō familiārī—quī ita dīcī potest etiamsī nūlla vēra familia ex concertātōribus composita est—mēnsa, trīclīnium, tapēte, etiam scālae glaucae vel venetae sunt, ita ut omnia haec ex nescioquā petrā plūs minusve marmorī similī facta esse videantur.

Trānseāmus autem ad id quod caput est, scīlicet ad certāmen ipsum. Quisque certāminis congressus reāpse ex duōbus certāminibus cōnstat, quōrum in aliō singulī competītōrēs, in aliō duae factiōnēs inter sē dēcertant. Atque singula certāmina quae lūsōrēs participant, magis ad sē spectātōrum oculōs convertunt quam ūlla alia seriēī tēleopticae rēs—nam nōn sōlum permagnam hercle calliditātem et perspicācitātem et argūtiās et generālēs animī vīrēs requīrunt, sed etiam praecepta habent quae involūtissima sunt. Haec praecepta—quibus vidēlicet ā competītōribus pārendum est—ā certāminis duce sīve gestōre per ēchēa nūntiantur, postquam gestōris vōx systēmate quōdam ēlectrōnicō mūtāta vel potius dētorta est, nē gestor ā quōquam agnōscātur. (Eiusdem reī causā, vultus eius numquam revēlātur, neque competītōribus neque spectātōribus, sed semper persōnā obtegitur.) Nōnnumquam, dum praecepta nūntiantur, “ostenduntur” quoque quōdammodo, simplicibus imāginibus dēscrīptiōnibusve quae in ingentī quadrō vīsificō exhibentur sed ferē nūllīs verbīs īnscrībuntur. Attamen, ut suprā attāctum est, ferē cuiusque certāminis ratiō sīve dēscrīptiō implicātissima est, quod permulta et involūta praecepta habet, atque aliquot praeceptīs subiunguntur praecepta additīcia, ita ut tōta certāminis dēscrīptiō memoriam cōdicillōrum lēgum afferat.

Dē hīsce involūtissimīs praeceptōrum dēscrīptiōnibus haud ūberius disputārī hīc potest, nam, simulatque cuius certāminis praescrīpta nūntiāta sint, ferē quīvīs spectātor ea īlicō oblīvīscātur. Sed operae pretium erit duo certāmina fūsius dēscrībere. In alterō, ambārum factiōnum sociī nītuntur imāginēs quāsdam cōnficere. Est enim magna quaedam rota, in mediō certandī conclāvī posita, quae illīs rotīs similis est quibus līberī circumvehuntur in āreīs lūsōriīs. Cum cuidam factiōnī certandum est, ūnus tantum illīus factiōnis socius rotam cōnscendit, quae perpetuō axem circumvolvitur. Ubi rota illum socium prope parietem fert, licet eī fōrmās geōmetricās parietī affīxās movēre; hoc factiōnis sociī identidem agunt, ut imāgō—id est, ea quae in pariete compōnitur—quam prīmum cōnficiātur. Et, quoniam quāque vice ūnus tantum socius rotam ascendit, reliquī factiōnis sociī eī continenter clāmitant, eum cohortantēs ut hoc aut illud frustum moveat antequam rotā ā pariete rūrsus āvehātur.

In alterō certāmine quod hīc cōpiōsius dēscrībētur, ambābus factiōnibus ostenditur immānis pictūra valētūdināriī Korēānī. Quae ambārum factiōnum sociīs attentissimē atque maximā cum cūrā perscrūtanda est, nam modo ad exiguum tempus eīs ostendētur: posteā adimētur, atque ambābus factiōnibus respondendum erit ad interrogāta dē pictūrae minimīs rēbus singulīs. Verbī grātiā, interrogantur dē globō īnflātō quem puella quaedam habet et dē synthesī cūrātrīcum aegrōtōrum. Et aliud quoque interrogantur—ad quod interrogātum ut respondeant, necesse eīs est nōn sōlum quandam pictūrae rem meminisse, vērum etiam cum arithmēticīs coniungere (hoc est, nōn modo aliquid recordārī sed etiam ratiōcinārī). Quaedam igitur interrogāta ad quae competītōribus respondendum est, perdifficilia sunt. Ut paucīs complectar, vehementer vōs hortor ut hanc seriem tēleopticam spectētis, praecipuē propter certāminum mīrificē involūta praecepta et propter intellegentiam et astūtiam et ratiōcinandī perītiam quae certāmina poscunt. (Equidem, dum paenultimum epīsodium prīmī temporis intueor, seriem tēleopticam contuērī dēstitī, nam concertātōribus quōdammodo chartīs lūsōriīs lūdendum erat, cuius reī mē maximē taedēbat—sed nōn est dubium quīn haec seriēs permulta iūcunda atque etiam suāvia praebeat.)

The show “All American”

Abhinc aliquot annōs, seriem quandam tēleopticam spectāvī cui īnscrīptiō Omnīnō Americānus, quaeque per Rēte Pelliculārum pervulgātur. Haec seriēs satis iūcunda est, ita ut spectātōrēs valdē teneat—quārē complūra seriēī tempora contuitus sum, antequam tandem intuērī dēsiī. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōscrībit:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī quaedam singula hōc commentāriolō aperientur, neque autem ūlla quae maximam mīrātiōnem faciant. Seriēī prīma persōna est Spencer James, prūdēns et sagāx et callidus adulēscentulus quī mīrābilī perītiā harpastō Americānō lūdit. Prīmō Lycēum Crēnshāviae Merīdiānae frequentat; Crēnshāvia est vīcīnia quaedam illīus nōtissimae urbis cui nōmen Angelopolis, quae in cīvitāte Californiā sita est. Et Spencer in illīus Lycēī turmā harpastō Americānō lūdit, ūnā cum sodālī suō, Chris Jackson, atque aliīs sphaeristīs. Tandem autem aliquandō, Spencer—quia ita mīrum in modum lūdō lūdit—innōtēscit Billiō Pistōrī, exercitātōrī turmae harpastī Americānī Lycēī Collium Beverliānōrum. Etenim Spencer Billiō tantam admīrātiōnem movet ut hīc illum permagnō cum studiō cohortētur ut ex Lycēō Crēnshāviae Merīdiānae ad Lycēum Collium Beverliānōrum migret atque in huius Lycēī turmā harpastō Americānō lūdere occipiat.
 
Vix quidem facile Spencer cōnsilium capere potest. Lycēum Collium Beverliānōrum multō plūrēs quidem opēs habet quam Lycēum Crēnshāviae Merīdiānae, quamobrem, sī Spencer migrāverit, melius profundiusque īnstituī poterit, atque plūrēs eī viae patēbunt quibus in eximiam studiōrum ūniversitātem recipiātur et commodam, tūtam, sēcūram vītam dēgere queat. Vērumtamen vīcīniam suam relinquere nēquāquam vult—praesertim mātrem Grātiam frāterculumque Dillonem, sed etiam amīcissimam Vītrīculam aliōsque amīcōs vīcīnōsque. In hāc enim vīcīniā rādīcēs, ut ita dīcam, ēgit. Nihilōminus tandem aliquandō dēcernit ad Lycēum Collium Beverliānōrum migrāre—atque, propter hoc, apud Billium Pistōrem familiamque eius habitāre, nam novum Lycēum ā priōre procul abest.
 
Prīmō Spencerī difficile est in novō Lycēō versārī, namque cum condiscipulīs vix congruere vidētur. Enimvērō, quīdam aliī huius Lycēī discipulī quī harpastō Americānō lūdunt—quōrum in numerum ascrībuntur Iordānēs Pistor et Asher Adams—negant sē velle Spencerem Lycēum suum frequentāre; quīn potius, eum hortantur ut ad prius Lycēum revertātur. Atquī, cum sphaeristae Lycēī Collium Beverliānōrum cum Spencere harpastō Americānō lūdere incipiunt, animadvertunt quam sollerter lūdat, quantō ēmolumentō turmae sit, quam āctuōsē industriēque turmam adiuvet ut palmam auferat. Iordāne igitur et Ashere et aliīs lūsōribus dē sententiā dēductīs, Spencer et cēterī lūsōrēs artō amīcitiae sodālitātisque vinculō coniunguntur. Etenim, sī seriem tēleopticam spectāre coeperis atque per aliquot tempora perrēxeris, hōs sodālēs vidēbis harpastō Americānō lūdere et ūnā versārī nōn sōlum in suprā dictō Lycēō sed etiam apud ūniversitātem studiōrum (ubi ūnum eōrum, JJ Parkerem, fortasse paulō saepius quam anteā cernēs).
 
Sī igitur haec seriēs tēleoptica ita iūcunda est, cūr tandem aliquandō eam contuērī dēsiī? Hoc accidit quod, post aliquot seriēī tempora, argūmentī mē taedēre coepit—nōn quidem propter ipsum harpastum Americānum, quod spectāre semper placet, sed quia rēs quae in persōnārum vītā ēveniēbant nōn iam ita mē tenēbant. Adde quod multī ex hīs adulēscentulīs cum amīcīs suīs nimis sēriō agunt, quasi crēderent sē iam adultōs esse vel sēriōs gravēsque mōrēs maiōrum servāre dēbēre—verbī grātiā, honōrem fāmamque suam cūrandō et dēfendendō. Ut exemplum afferātur, discipula quaedam Lycēī Collium Beverliānōrum nōmine Leila Kītīna, ut pecūniam faciat, incipit cantōrēs adiuvāre ut canticula taeniolīs ēlectrōnicīs (ut ita dīcam) incīdant vel mandent, prōscrībant, pervulgent, cōram aliōs canant. Cum autem Vītrīculam adiuvāre ingreditur ut haec agat (Vītrīculae enim perplacet cantica rappistica, quae dīcuntur, pangere et cantāre), Leila tandem aliquandō difficultātēs patitur, nam haec et Vītrīcula nōn optimē inter sē intellegunt, atque aliī hominēs quī in tālibus negōtiīs versantur vel maiōrēs difficultātēs Leilae afferunt.
 
Quae omnia faculter quidem intelleguntur. Nihilō sētius, adulēscentulī—quamquam cōgitāmenta, scientia, animī mōtūs eōrum tantī mōmentī sunt quantī hominum adultōrum—tamen vītā magis fruuntur ubi leviōre, lūdicriōre, iocōsiōre animō, atque etiam quādamtenus frīvolō, sē gerunt, neque antigeriō gravī sēriōque animō, sīcut hī adulēscentulī Angelopolītānī, quī interdum topper hominēs adultī fierī velle videntur. Attamen, etiamsī hanc seriem tēleopticam dēnique relīquī, certē vōbīs suādeam ut eam spectētis, dum vōs teneat. Et nunc ūnum tantum adiciendum est: hōc in commentāriolō per singula itūrum fuisse harpastī Americānī certāminum, atque Spenceris turmārum successuum offēnsiōnumque—nisi incommodē ēvēnisset ut, post tantum temporis, ea singula ex animō mihi exciderent.