The show “How to Get Away with Murder” (on Netflix)

Abhinc complūrēs annōs, seriem quandam tēleopticam contuitus sum cui īnscrīptiō Quōmodo Impūne Homicīdium Faciās, quaeque per Rēte Pelliculārum pervulgātur. Haec seriēs ita iūcunda et quidem suāvis est ut spectātōrēs maximopere teneat. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōmulgat:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī quaedam singula hōc commentāriolō aperientur. Seriēī prīma persōna est Annalīsa Kītīna, iūriscōnsulta quae clientium causās dēfendit, quaeque profestrīx sīve praeceptrīx iūrum est apud collēgium iūrisprūdentiae Ūniversitātis Studiōrum Middletōniēnsis. (Haec schola reāpse nōn exstat—sed in seriē tēleopticā, in Philadelphiā sita est, hoc est, in maximā urbe illīus cīvitātis Americānae cui nōmen Pennsylvānia.) Quae praeceptrīx cum nāta esset, Anna Maia nōmināta est—at postillā praenōmen mūtāvit, nam suspicābātur praenōmen Annalīsae magis sibi prōfutūrum esse in mūnere suō lēgālī quam antīquum praenōmen Annae Maiae.

In seriē tēleopticā, Annalīsa ostenditur in amplum lautumque conclāve scholāre magnificē incēdēns—quō factō, īlicō nūntiat, magnā gravīque vōce, sē discipulōs doctūram esse nōn iūribus studēre, neque iūra contemplārī et dē eīs ratiōcinārī, sed officium cognitōris exercēre. Etenim tandem aliquandō aperit sē quotannīs aliquot discipulōs ēligere quī sē adiuvent, quō efficācius causās cōnsultōrum agat. Eō annō quō seriēs tēleoptica incipit, Annalīsa quīnque discipulōs sēligit, quibus nōmina sunt Wes Gibbīnus, Connor Walsh, Michaēla Pratt, Asher Mola, Laurea Castellāna. Quī quidem nōn sōlī Annalīsae adstant, nam haec duōs aliōs hominēs condūxit: Francum Delphīnum, quī mūnere inquīsītōris fungitur et, ad summam, incommodīs medētur, atque Bonniam Winterbottomem, sociam adiūtrīcemque.

Ut in huiuscemodī seriēbus tēleopticīs fierī solet, adiūtōrēs iūrisperītī (in hāc seriē, Wes, Connor, Michaēla, Asher, Laurea) iūriscōnsultae praefectae operam nāvant, quā rē multum hercle tempus impendunt. Multīs igitur diēbus, hic grex adiūtōrum—quī cognōmine “Quīniōnis Kītīniānī” nuncupātur—permultās hōrās litterīs ac monumentīs incumbit quae attinent ad causam, quisquis est, quam Annalīsa proximē est dēfēnsūra. In aliīs quidem huius generis seriēbus tēleopticīs, adiūtōrēs tālibus rēbus operam dant in permagnō et lautō aedificiō quod modō prōrsus modernō cōnstrūctum est, ut fit in eā seriē tēleopticā cui index Extrāōrdināria Iūriscōnsulta Wū, ac praesertim edepol in illā cui titulus Synthesī Indūtī. In hāc tamen seriē, adiūtōrēs scrīpta īnscrūtantur et cōnsilia causārum capiunt in tablīnō quōdam subobscūrō, ubi omnēs supellectilēs ex lignō quōdam fuscō factae sunt, et quod tōtum ratiōne plānē trālātīciā exōrnātum est. Quod tablīnum scīlicet multō minus iūcundum vīsū est quam suprā commemorātae aedificātiōnēs modernissimae quae in aliīs seriēbus tēleopticīs compārent—atquī in hōc tablīnō Quīniōnem Kītīniānum mūnere fungī, seriēī tēleopticae argūmentō satis cōnsentāneum est, nam tablīnum in ipsā Annalīsae domō situm est, et Annalīsa vix umquam rēs mūneris suī sēiungit ā rēbus quae ad reliquam suam vītam spectant.

Ut suprā dictum est, Annalīsa flāgitat ut Quīniō Kītīniānus ēnīxē hercle nītātur monumenta, argūmenta, testimōnia corrādere et funditus intellegere, atque cōnsilia quam vaferrima capere quibus ipsa clientium causās dēfendat. Sed in scaenā quādam quae inter tōtīus seriēī memorābilissimās est, Annalīsa Quīniōnem Kītīniānum ad thermopōlium quoddam ferē abditum dūcit, ut ibi hī quīnque adulēscentēs sēcum versentur et tēmētīs fruantur et maximō cum gaudiō atque omnīnō sēcūrī saltent dum periūcunda canticula technica audiant quae per ēchēa canuntur—quibus audītīs facillimē saltitātur, propter ingentēs et quidem ferē Aetnaeōs ictūs tympanōrum ēlectrōnicōrum. Nōn igitur est dubium quīn operae pretium fuerit Quīniōnem Kītīniānum Annalīsam sequī per andrōnēs cēlātōs ex rāvō ferrūmine factōs et ācrī lūce ēlectricā illūminātōs ut dēmum ad caupōnam saltātōriam ipsam pervenīrent.

Nunc autem trānseātur ad id quod caput est. Ut iam leviter est perstrictum, Annalīsa nōn in iūrum artem sed in facultātem praecipuē animum intendit. Quae cum ita sint, forsan nōn obstupefīētis cum huius reī vōs certiōrēs fēcerō: Annalīsam interdum, ut quam efficācissimē causās cōnsultōrum dēfendat, ultrā praescrīptum vel etiam plānē contrā lēgēs agere, atque adiūtōrēs hortārī ut idem faciant. Etenim tandem aliquandō accidit ut Annalīsa et Quīniō Kītīniānus ipsī cum quibusdam sceleribus coniungantur—quōrum autem singulae rēs nūllātenus hīc revēlābuntur. Ut rem paucīs absolvam, haec seriēs tēleoptica vōs apprīmē tenēbit nōn sōlum propter periūcundum argūmentum sed etiam propter scītissimē excōgitātās fictāsque persōnās, quae indiciō sunt cuiusque seriēī auctōris ingenium mīrābilem vim fōrmātrīcem habēre. Neque ūlla persōna tam vōs tenēbit quam Annalīsa—quae, quamvīs bene audiat utpote iūriscōnsulta et īnstitūtrīx et cīvis ūniversitātis studiōrum, nihilōminus ā lēgibus discēdit et tandem dēnique sceleribus implicātur. Hanc igitur periūcundam hercle seriem tēleopticam vehementissimē vōs cohortor ut intueāminī.

The show “Extraordinary Attorney Woo” (on Netflix)

Abhinc aliquot annōs, seriem quandam tēleopticam intuitus sum cui titulus Extrāōrdināria Iūriscōnsulta Wū, quaeque per Rēte Pelliculārum dīvulgātur. Haec seriēs periūcunda, vel dīcam suāvis, est, ita ut spectātōrēs summopere teneat. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōmulgat:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī aliquot singula hōc commentāriolō patefīent. Seriēī prīma persōna ea est quam īnscrīptiō attingit: Wū Youngwū, iūriscōnsulta quaedam, in Korēā Merīdiānā nāta, quae etiam tīrō cognitrīcem sagācissimam perspicācissimamque exhibet. Quae cum parva puella esset, ā patre sōlō alta est, mātre absente. Patrem patet eam adamāvisse, et adhūc adamāre—neque autem facillimum eī fuit eam alere, propter indolem huius “autisticam,” quae dīcitur. Tamenetsī Youngwūis “autismus” quāsdam difficultātēs eī attulit, nihilōminus eam quibusdam vīribus quoque dōtāvit. Cum enim minima puella esset, nōn sōlum iam acūtē ācriterque perspiciēbat quid esset iūstum, quid autem iniūstum, sed etiam facillimē ingentem librum lēgum Korēae Merīdiānae perlēgit atque ēdidicit. (In hōc igitur genere, illī persōnae persimilis est cui nōmen Mike Ross, quī—in illā seriē tēleopticā cui index Synthesī Indūtī—omnēs lēgēs suae patriae ēdidicit, hoc est, Cīvitātum Foederātārum Americae. Mike tamen hoc iam adulēscēns ēgit.)

Quō iūrum studiō Youngwū flagrāre perrēxit, quā dē causā in collēgium iūrisprūdentiae Pūblicae Ūniversitātis Studiōrum Seoulis recepta est. Etenim prosperrimē ēvāsit, nam plūra pūncta tulit quam omnēs condiscipulī. Nihilō sētius, sex mēnsēs, nisi fallor, ā nūllā societāte iūriscōnsultōrum conducta est, quippe cum autistica esset. Tunc autem dēmum fēlicissimē contigit ut condūcerētur—ā societāte quādam iūriscōnsultōrum nōmine Hanbadā.

Ibi quoque prīmō quāsdam difficultātēs habet. Aliī enim iūrisperītī quibuscum rēbus lēgālibus operam dat—exemplī grātiā, dux iūriscōnsultōrum Jung Myungseok et iūriscōnsulta Choi Suyeon et adiūtor iūrisperītus Lī Junhō—Youngwūis autisticae suī gerendī atque colloquendī ratiōnī vix assuēfactī sunt. In diēs autem Youngwū collēgaeque paulātim inter sē melius intellegere incipiunt, atque artiōre vinculō coniunguntur, nam Youngwū multum hercle societātī iūriscōnsultōrum cōnfert. Nōn enim sōlum iamdūdum omnēs Korēae Merīdiānae lēgēs ēdidicit, sed etiam, propter inūsitātum suum ingenium, cōnsilia capit ad incommodīs medendum quae vix quisquam alius capere potuisset.

Etenim, cum ea et collēgae causam agunt cuiusdam cōnsultrīcis, nōmine Gyēī Hyangsimmis, Youngwū nōn ūnum cōnsilium init sed complūra—id est, ubi prīmum vel secundum vel tertium cōnsilium nōn bene cēdit, Youngwū clientis causam agere nōn dēsistit, sed novum cōnsilium capit. Verbī causā, quōdam temporis mōmentō, Youngwū apud iūdicem argūmentātur Gyem Hyangsimmem clēmentiam merērī, quod fīnitimā cīvitāte suī iūris, Korēā Septentriōnālī, effūgerit—quā in cīvitāte, furtum illīus generis cuius accūsāta est, minus sevērē pūnītur quam in Korēā Merīdiānā. Possīs quidem dīcere hoc argūmentum paucam mīrātiōnem facere, nec multīs iūdicibus persuādēre posse—sed, sī seriem tēleopticam contuēberis, vidēbis Youngwūem permulta et īnsolita cōnsilia capere ad difficultātēs ēnōdandās dum clientium causās agit, quippe quae variās rēs aliter quam aliī perspicere et excōgitāre et animō volvere potest.

Et in alterō quoque genere Youngwūis ingenium inūsitātum est: tōtam per vītam, Youngwū permulta nōn sōlum dē iūre vērum etiam dē bālaenīs et delphīnīs discit. Quandō igitur cumque quid memoriam eī cētōrum refert, haudquāquam sē continēre potest quīn per omnia singula eōrum eat quae ad rem nātam attineant—etiamsī eī quibuscum sermōnem caedit prope nihil dē hīs bēstiīs marīnīs sciunt. Nam Youngwūis indolī prōrsus cōnsentāneum est rēs lēgum causārumque explicāre coniungendō cum rēbus bālaenārum delphīnōrumque. Clāret igitur Youngwūis bālaenārum delphīnōrumque studium memoriam afferre studiī ergā ālitēs illīus inquīsītrīcis nōmine Cordēliae Calicis, quae persōna prīma est illīus seriēī tēleopticae cui īnscrīptiō Domicilium. Ut breviter complectar, seriēs tēleoptica cui titulus Extrāōrdināria Iūriscōnsulta Wū ita suāvis est ut vehementissimē vōs hortar ut eam spectētis. (Et adiciendum est seriem ipsam multō iūcundiōrem esse quam brevem taeniolam cīnēmatographicam quae suprā posita est.)

The show “The Devil’s Plan” (on Netflix)

Aliquot commentāriola quae nūper in hōc commentāriō rētiālī exscrīpta sunt, seriēs tēleopticās tractāvērunt quās nōn hōc annō sed abhinc duōs trēsve annōs intuitus sum—quōrum in numerum hoc commentāriolum quoque ascrībendum est. Seriēs tēleoptica quae īnfrā ēdisserētur ea est cui index Cōnsilium Diabolī, quaeque per Rēte Pelliculārum ēmittitur. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōmulgat:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī quaedam singula hōc commentāriolō revēlābuntur—neque vērō ūlla quae permagnam vōbīs admīrātiōnem moveant. Cōnsilium Diabolī est seriēs tēleoptica “dē vītā vērā,” ut dīcitur, quae in illā cīvitāte suī iūris facta est cui nōmen Korēa Merīdiāna. Haec seriēs certāmen quoddam ostendit, quod ita iūcundum est ut spectātōrēs admodum teneat. In prīmō seriēī tempore, quod ferē tōtum contuitus sum, duodecim competītōrēs—quōrum quisque lūmen est—in aedibus quibusdam congrediuntur, ubi commorābuntur dum ex certāmine ēiciantur. Quōs inter concertātōrēs numerantur lūmina quae taeniolās cīnēmatographicās faciunt et per Rēte dīvulgant—sed etiam quīdam vir quī vulgō philosophiam nātūrālem expōnit, atque duae fēminae quae ad Cīvitātēs Foederātās Americae migrāvērunt, quārum ūna ibi mūnere iūriscōnsultae fungitur. Omnēs competītōrēs Korēānī sunt, ūnō exceptō, quī Canadēnsis est.

Aedēs ipsae satis īnsolitae sed iūcundae sunt. Prīmum omnium, permagnae sunt, praecipuē propter camerās prīncipālēs, vērum etiam quod duae contignātiōnēs sunt (quārum altera competītōrum cubicula habet). Etiam valdē lautae sunt aedēs, quamobrem ibi commorārī vōbīs perplaceat—sed speciem satis inūsitātam praebent, praesertim propter colōrēs. Verbī causā, in oecō familiārī—quī ita dīcī potest etiamsī nūlla vēra familia ex concertātōribus composita est—mēnsa, trīclīnium, tapēte, etiam scālae glaucae vel venetae sunt, ita ut omnia haec ex nescioquā petrā plūs minusve marmorī similī facta esse videantur.

Trānseāmus autem ad id quod caput est, scīlicet ad certāmen ipsum. Quisque certāminis congressus reāpse ex duōbus certāminibus cōnstat, quōrum in aliō singulī competītōrēs, in aliō duae factiōnēs inter sē dēcertant. Atque singula certāmina quae lūsōrēs participant, magis ad sē spectātōrum oculōs convertunt quam ūlla alia seriēī tēleopticae rēs—nam nōn sōlum permagnam hercle calliditātem et perspicācitātem et argūtiās et generālēs animī vīrēs requīrunt, sed etiam praecepta habent quae involūtissima sunt. Haec praecepta—quibus vidēlicet ā competītōribus pārendum est—ā certāminis duce sīve gestōre per ēchēa nūntiantur, postquam gestōris vōx systēmate quōdam ēlectrōnicō mūtāta vel potius dētorta est, nē gestor ā quōquam agnōscātur. (Eiusdem reī causā, vultus eius numquam revēlātur, neque competītōribus neque spectātōribus, sed semper persōnā obtegitur.) Nōnnumquam, dum praecepta nūntiantur, “ostenduntur” quoque quōdammodo, simplicibus imāginibus dēscrīptiōnibusve quae in ingentī quadrō vīsificō exhibentur sed ferē nūllīs verbīs īnscrībuntur. Attamen, ut suprā attāctum est, ferē cuiusque certāminis ratiō sīve dēscrīptiō implicātissima est, quod permulta et involūta praecepta habet, atque aliquot praeceptīs subiunguntur praecepta additīcia, ita ut tōta certāminis dēscrīptiō memoriam cōdicillōrum lēgum afferat.

Dē hīsce involūtissimīs praeceptōrum dēscrīptiōnibus haud ūberius disputārī hīc potest, nam, simulatque cuius certāminis praescrīpta nūntiāta sint, ferē quīvīs spectātor ea īlicō oblīvīscātur. Sed operae pretium erit duo certāmina fūsius dēscrībere. In alterō, ambārum factiōnum sociī nītuntur imāginēs quāsdam cōnficere. Est enim magna quaedam rota, in mediō certandī conclāvī posita, quae illīs rotīs similis est quibus līberī circumvehuntur in āreīs lūsōriīs. Cum cuidam factiōnī certandum est, ūnus tantum illīus factiōnis socius rotam cōnscendit, quae perpetuō axem circumvolvitur. Ubi rota illum socium prope parietem fert, licet eī fōrmās geōmetricās parietī affīxās movēre; hoc factiōnis sociī identidem agunt, ut imāgō—id est, ea quae in pariete compōnitur—quam prīmum cōnficiātur. Et, quoniam quāque vice ūnus tantum socius rotam ascendit, reliquī factiōnis sociī eī continenter clāmitant, eum cohortantēs ut hoc aut illud frustum moveat antequam rotā ā pariete rūrsus āvehātur.

In alterō certāmine quod hīc cōpiōsius dēscrībētur, ambābus factiōnibus ostenditur immānis pictūra valētūdināriī Korēānī. Quae ambārum factiōnum sociīs attentissimē atque maximā cum cūrā perscrūtanda est, nam modo ad exiguum tempus eīs ostendētur: posteā adimētur, atque ambābus factiōnibus respondendum erit ad interrogāta dē pictūrae minimīs rēbus singulīs. Verbī grātiā, interrogantur dē globō īnflātō quem puella quaedam habet et dē synthesī cūrātrīcum aegrōtōrum. Et aliud quoque interrogantur—ad quod interrogātum ut respondeant, necesse eīs est nōn sōlum quandam pictūrae rem meminisse, vērum etiam cum arithmēticīs coniungere (hoc est, nōn modo aliquid recordārī sed etiam ratiōcinārī). Quaedam igitur interrogāta ad quae competītōribus respondendum est, perdifficilia sunt. Ut paucīs complectar, vehementer vōs hortor ut hanc seriem tēleopticam spectētis, praecipuē propter certāminum mīrificē involūta praecepta et propter intellegentiam et astūtiam et ratiōcinandī perītiam quae certāmina poscunt. (Equidem, dum paenultimum epīsodium prīmī temporis intueor, seriem tēleopticam contuērī dēstitī, nam concertātōribus quōdammodo chartīs lūsōriīs lūdendum erat, cuius reī mē maximē taedēbat—sed nōn est dubium quīn haec seriēs permulta iūcunda atque etiam suāvia praebeat.)

The show “All American”

Abhinc aliquot annōs, seriem quandam tēleopticam spectāvī cui īnscrīptiō Omnīnō Americānus, quaeque per Rēte Pelliculārum pervulgātur. Haec seriēs satis iūcunda est, ita ut spectātōrēs valdē teneat—quārē complūra seriēī tempora contuitus sum, antequam tandem intuērī dēsiī. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōscrībit:



Cuius seriēī tēleopticae argūmentī quaedam singula hōc commentāriolō aperientur, neque autem ūlla quae maximam mīrātiōnem faciant. Seriēī prīma persōna est Spencer James, prūdēns et sagāx et callidus adulēscentulus quī mīrābilī perītiā harpastō Americānō lūdit. Prīmō Lycēum Crēnshāviae Merīdiānae frequentat; Crēnshāvia est vīcīnia quaedam illīus nōtissimae urbis cui nōmen Angelopolis, quae in cīvitāte Californiā sita est. Et Spencer in illīus Lycēī turmā harpastō Americānō lūdit, ūnā cum sodālī suō, Chris Jackson, atque aliīs sphaeristīs. Tandem autem aliquandō, Spencer—quia ita mīrum in modum lūdō lūdit—innōtēscit Billiō Pistōrī, exercitātōrī turmae harpastī Americānī Lycēī Collium Beverliānōrum. Etenim Spencer Billiō tantam admīrātiōnem movet ut hīc illum permagnō cum studiō cohortētur ut ex Lycēō Crēnshāviae Merīdiānae ad Lycēum Collium Beverliānōrum migret atque in huius Lycēī turmā harpastō Americānō lūdere occipiat.
 
Vix quidem facile Spencer cōnsilium capere potest. Lycēum Collium Beverliānōrum multō plūrēs quidem opēs habet quam Lycēum Crēnshāviae Merīdiānae, quamobrem, sī Spencer migrāverit, melius profundiusque īnstituī poterit, atque plūrēs eī viae patēbunt quibus in eximiam studiōrum ūniversitātem recipiātur et commodam, tūtam, sēcūram vītam dēgere queat. Vērumtamen vīcīniam suam relinquere nēquāquam vult—praesertim mātrem Grātiam frāterculumque Dillonem, sed etiam amīcissimam Vītrīculam aliōsque amīcōs vīcīnōsque. In hāc enim vīcīniā rādīcēs, ut ita dīcam, ēgit. Nihilōminus tandem aliquandō dēcernit ad Lycēum Collium Beverliānōrum migrāre—atque, propter hoc, apud Billium Pistōrem familiamque eius habitāre, nam novum Lycēum ā priōre procul abest.
 
Prīmō Spencerī difficile est in novō Lycēō versārī, namque cum condiscipulīs vix congruere vidētur. Enimvērō, quīdam aliī huius Lycēī discipulī quī harpastō Americānō lūdunt—quōrum in numerum ascrībuntur Iordānēs Pistor et Asher Adams—negant sē velle Spencerem Lycēum suum frequentāre; quīn potius, eum hortantur ut ad prius Lycēum revertātur. Atquī, cum sphaeristae Lycēī Collium Beverliānōrum cum Spencere harpastō Americānō lūdere incipiunt, animadvertunt quam sollerter lūdat, quantō ēmolumentō turmae sit, quam āctuōsē industriēque turmam adiuvet ut palmam auferat. Iordāne igitur et Ashere et aliīs lūsōribus dē sententiā dēductīs, Spencer et cēterī lūsōrēs artō amīcitiae sodālitātisque vinculō coniunguntur. Etenim, sī seriem tēleopticam spectāre coeperis atque per aliquot tempora perrēxeris, hōs sodālēs vidēbis harpastō Americānō lūdere et ūnā versārī nōn sōlum in suprā dictō Lycēō sed etiam apud ūniversitātem studiōrum (ubi ūnum eōrum, JJ Parkerem, fortasse paulō saepius quam anteā cernēs).
 
Sī igitur haec seriēs tēleoptica ita iūcunda est, cūr tandem aliquandō eam contuērī dēsiī? Hoc accidit quod, post aliquot seriēī tempora, argūmentī mē taedēre coepit—nōn quidem propter ipsum harpastum Americānum, quod spectāre semper placet, sed quia rēs quae in persōnārum vītā ēveniēbant nōn iam ita mē tenēbant. Adde quod multī ex hīs adulēscentulīs cum amīcīs suīs nimis sēriō agunt, quasi crēderent sē iam adultōs esse vel sēriōs gravēsque mōrēs maiōrum servāre dēbēre—verbī grātiā, honōrem fāmamque suam cūrandō et dēfendendō. Ut exemplum afferātur, discipula quaedam Lycēī Collium Beverliānōrum nōmine Leila Kītīna, ut pecūniam faciat, incipit cantōrēs adiuvāre ut canticula taeniolīs ēlectrōnicīs (ut ita dīcam) incīdant vel mandent, prōscrībant, pervulgent, cōram aliōs canant. Cum autem Vītrīculam adiuvāre ingreditur ut haec agat (Vītrīculae enim perplacet cantica rappistica, quae dīcuntur, pangere et cantāre), Leila tandem aliquandō difficultātēs patitur, nam haec et Vītrīcula nōn optimē inter sē intellegunt, atque aliī hominēs quī in tālibus negōtiīs versantur vel maiōrēs difficultātēs Leilae afferunt.
 
Quae omnia faculter quidem intelleguntur. Nihilō sētius, adulēscentulī—quamquam cōgitāmenta, scientia, animī mōtūs eōrum tantī mōmentī sunt quantī hominum adultōrum—tamen vītā magis fruuntur ubi leviōre, lūdicriōre, iocōsiōre animō, atque etiam quādamtenus frīvolō, sē gerunt, neque antigeriō gravī sēriōque animō, sīcut hī adulēscentulī Angelopolītānī, quī interdum topper hominēs adultī fierī velle videntur. Attamen, etiamsī hanc seriem tēleopticam dēnique relīquī, certē vōbīs suādeam ut eam spectētis, dum vōs teneat. Et nunc ūnum tantum adiciendum est: hōc in commentāriolō per singula itūrum fuisse harpastī Americānī certāminum, atque Spenceris turmārum successuum offēnsiōnumque—nisi incommodē ēvēnisset ut, post tantum temporis, ea singula ex animō mihi exciderent. 

Why Flyover is sick as hell

Proximō annō, cuidam reī interfuī cui nōmen Supervolātiō, quae nōn modo iūcunda et quidem suāvis est sed etiam mīrifica, quaeque īnfrā fūsius dēscrībētur. Ecce huius reī pictūra:

Cum ad introitum pervēneris et salūtātōrī tesseram trādideris, ad cameram quandam subobscūram admittēris, mediocris magnitūdinis, ubi cum aliīs hospitibus exspectābis dum Supervolātiō ipsa incipiat. Quāque vice, aliquem locum supervolābis—et in illā camerā quae modo dicta est, multa dē locō quem supervolātūrus eris discere poteris, imāginēs contuendō et ōrātiōnēs periochāsve legendō quae passim in quadrīs vīsificīs ostenduntur. Cum omnēs aliī ventōrēs conclāve inierint quī illum locum tēcum supervolātūrī sint, vōs cūnctī in alterum et multō maius conclāve admittēminī, ubi pelliculam quandam cīnēmatographicam dē locō, nec brevissimam nec longissimam, intuēbiminī et auscultābitis—cuius aliae imāginēs in permagnō albō vīsificō exhibēbuntur quod camerae parietēs circumcurrit et operit, aliae autem in superficiē cuiusdam globī satis magnī quī in mediā camerā positus est.

Quae pellicula cīnēmatographica cum dēsierit, vōs omnēs—postquam ad exiguum tempus exspectāveritis—tertium et extrēmum conclāve intrābitis, ubi praecipuam huius reī partem experiēminī. In illō conclāvī sunt ōrdinēs sellārum satis commodārum, illīs similium quae in theātrīs cīnēmatographicīs praebentur, in quibus cōnsīdētis. Necesse erit ut quisque hospes ad sellam suam sē bene alliget. Quō factō, vōs omnēs locum cōnstitūtum supervolāre vōbīs vidēbiminī. Nam hōc in conclāvī est ingēns, immō immāne, quadrum vīsificum quod illīus locī imāginēs ostendit—quae imāginēs satis celeriter, et interdum vēlōcissimē, moventur. Atque, nisi fallor, ōrdinēs sellārum—quōdam temporis mōmentō—aliquātenus prōiciuntur vel prōtrūduntur, ita ut ventōrēs vērō sibi videantur per āera super locum volāre.

Equidem duās regiōnēs hōc modō supervolāvī: Chicāgum (ūnam ex maximīs urbibus Cīvitātum Foederātārum Americae) et Terram Glaciālem, sīve Īslandiam, quae fortasse nōnnumquam Ultima Thūlē vocāta est. Sī Chicāgum supervolābis, iter āerium faciēs inter altissima aedificia ex vitrō et aciē ferrī facta, atque super portūs et flūmen micantī aquā caeruleā plēnum. Porrō, eximiōs mūsicōs vidēbis et audiēs, mīrō ingeniō praeditōs, quōrum aliī tubā, aliī aliīs īnstrūmentīs canunt. Et in theātrum quoddam involābis, cuius in proscēniō saltābit praeclārus grex saltātōrum. Etiam variōs operāriōs cōnspiciēs, in urbis celeberrimīs viīs, quī ex permultīs terrīs orīginem dūcunt, quīque dīversīs mūneribus funguntur: aliī enim cibōs in plateīs vēndunt, aliī novās aedificātiōnēs cōnstruunt, metalla flammulīs calefacientēs liquefacientēsque ut aedificiīs nova tabulāta adiciant.

Sīn autem Terram Glaciālem supervolābis, aliquot aedificia cernēs, praesertim habitācula in plateīs aedificāta—sed praecipuē rērum nātūram vidēbis, exemplī grātiā, vāstās regiōnēs glaciē opertās, ingentia saxa praerupta, dēsilientēs aquās, immānēs montēs, aurōram boreālem (quae dīcitur). Atque collēs campōsque grāmineōs, flōrum clārōrum colōrum plēnōs. Quōs cum supervolābis, olfaciēs quoque—nam in ipsō theātrō, eō temporis pūnctō, iūcundus quīdam flōrum odor āerī iniciētur. Īnsuper, cum in ēnōrmī quadrō vīsificō nebulam in caelō pendentem vidēbis, minimās aquae guttulās sentiēs quae quoque in āera immissae erunt, ita ut vel magis tibi videāris nebulam pervolāre.

Ut paucīs absolvam, hae Supervolātiōnēs ita mīrābilēs sunt ut maximō hercle cum studiō vōbīs suādeam ut intersītis et eās participētis, sīve Chicāgī seu Campīs (in cīvitāte Nivātā) seu Vancuveriī (in cīvitāte suī iūris nōmine Canadā) seu in Terrā Glaciālī ipsā. Ut etiam magis alliciāminī, spectāte ambās brevēs taeniolās cīnēmatographicās quae īnfrā positae sunt, quaeque illās duās Supervolātiōnēs prōscrībunt dē quibus suprā dissertum est:

The show “The Residence” (on Netflix)

Nūper, abhinc aliquot mēnsēs, seriem quandam tēleopticam intuitus sum cui index Domicilium, quaeque per Rēte Pelliculārum dīvulgātur. Haec seriēs periūcunda, immō suāvis, est, quamobrem vehementissimē vōs hortor ut eam spectētis. Ecce brevis taeniola cīnēmatographica quae seriem prōscrībit:

Cuius seriēī tēleopticae argūmentī aliquot singula hōc commentāriolō patefīent, sed nūlla quae permagnam vōbīs admīrātiōnem moveant. Seriēs Aedēs Albās tractat—hoc est, aedificium ubi mūnere fungitur Praeses Cīvitātum Foederātārum Americae. At nōn modo dē rē pūblicā agitur (verbī grātiā, dē foederibus cum aliīs populīs faciendīs) vērum etiam dē Domiciliō, quod dīcitur—id est, dē aedibus ipsīs ubi Praeses et familia eius habitant, et plūrimī operāriī omnem operam dant ut cūnctae rēs fēlīciter ēveniant. Quōdam vespere, Praeses (cui nōmen Elliot Morgānus) atque complūrēs aliī hominēs rērum cīvīlium cēnae adsunt quae apparāta est ad Prīmārium Pūblicum Ministrum Austrāliae (ingentis terrae merīdiānae) excipiendum et honestandum. Subitō autem quibusdam Domiciliī operāriīs innōtēscit A.B. Hybernum—summum Domiciliī administrātōrem, omnium aedium rērum gerendārum perītissimum—saevius interēmptum esse.

Prīmō, perpaucī Domiciliī operāriī et hominēs rērum cīvīlium huius reī certiōrēs fīunt—quae, ut facul intellegitur, nītuntur prohibēre quōminus pervulgētur. Nōlunt enim convīvās Austrāliānōs Americānōsque sollicitārī et conturbārī et praegravī necis timōre afficī. Etenim Harrius Hollinger, amīcissimus et cōnsiliārius Praesidis Morgānī, in hāc sententiā perstat, A.B. (ut ab omnibus vocātus est) mortem sibi cōnscīvisse. Nihilō sētius tandem aliquandō cōnstituunt inquīsītrīcem quandam condūcere, quae rem indāget atque comperiat quisnam gentium A.B. trucīdāverit. Haec fēmina, cui nōmen Cordēlia Calix, optima omnium inquīsītrīx esse fertur—quam laudem iūstō iūre accipit, nam ita hercle sagāx et perspicāx et ratiōcinandī perīta est ut nūllās ferē singulās rēs ad scelera attinentēs umquam praetermittat.

Enimvērō, Cordēliae tantī mōmentī vidētur omnia documenta et testimōnia ad facinus pertinentia corrādere ut īnstet cum singulīs hercle hominibus sermōnēs habēre quī in Aedibus Albīs versābantur cum A.B. perēmptus est. Hoc est, flāgitat ut sibi liceat cum centum quīnquāgintā septem hominibus singillātim colloquī. Scīlicet permultī sunt, hahae. Porrō, necesse est ut Cordēlia cum omnibus eā ipsā nocte congrediātur—id est, ante īnsequentis diēī initium—nam sērius ōcius Austrāliānīs ad patriam suam revertendum erit, et Americānī quoque (cum operāriī, tum hominēs rērum cīvīlium) mūneribus fungī pergere dēbēbunt. Liquet igitur omnibus ēnīxim operam dandam esse ut quam prīmum scelus ēnōdētur et homicīda comperiātur.

Vērumtamen Cordēlia—quae indole aliquātenus facētā et iocōsā praedita esse vidētur—eā ipsā nocte subinde ad Aedium Albārum caespitem antīcum clam effugit ut volucrēs contemplētur per vitrea oculāria gemināta.¹ Nam avium conquīrendārum et contuendārum studiōsissima est—ita ut, cum rēs ad scelus spectantēs aliīs hominibus explicāre cōnētur, saepe cum rēbus aviāriīs coniungat et comparet, etiamsī eī quibuscum colloquitur rēs aviāriās prōrsus ignōrent. Etenim, quōdam temporis mōmentō, cum Cordēlia quandam aviculam aliī hominī ostendere vult, ad quandam sceleris rem explānandam, ex scorteā manticā ingentem gravissimumque dē avibus librum dēprōmit—quem nempe ab eā semper portārī vidērī, maximam mīrātiōnem facit. Proptereā quod Cordēlia tam lepidē sē gerit atque etiam perpetuō sale facētiīsque ūtitur—ita ut spectātōrēs interdum in cachinnōs effundantur—exstat atque ēminet nōn sōlum eius ingenium sed etiam auctrīcis seriēī tēleopticae, Shondae Rhīmis, mīrābilem et laude dignam vim fōrmātrīcem habēre. Quae cum ita sint, permagnō cum studiō vōs cohortor ut hanc iūcundissimam hercle seriem intueāminī.

^{1. Quae interdum vitrea “bīnoculāria” vocantur.↩} 

Why the optical-illusion-themed theme park Xenses is awesome

Nūper, cum fēriās agerem in illā cīvitāte Mexicānā quae Quīntāna Rō vocātur, viridārium quoddam adiī cui nōmen Xēnsūs, quod ita appellātur quia sēnsūs nostrōs ubīque fallit. Hoc viridārium admodum iūcundum est—quae rēs cūr ita sit, hōc commentāriolō expōnētur. Ecce pictūra cuiusdam viridāriī partis:

Hoc viridārium plūs minusve “mūsēō,” quod dīcitur, simile est—mūsēō, ut suprā est attāctum, quod permultīs modīs ostendit quōmodo sēnsūs nostrī dēcipī possint. Viridārium igitur rērum mīrārum plēnum est quae speciem rāram īnsolitamque praebent. Verbī causā, statiō raedārum longārum quae ante viridāriī introitum sita est, oblīquē est condita, ita ut in terram quādamtenus immersa esse videātur, et līneae quibus dēfīnītur ad angulōs satis ācrēs sevērōsque ex terrā prōiciantur. Etenim verba quae in prīncipālis aedificiī fronte cōnspicī possunt, ita īnscrīpta sunt ut prō aliquot litterīs numerī suppōnerentur fōrmārum similium—id est, verba 53r|\/|0n3 3x1m10r(_)m, quī dīcitur, exscrīpta sunt, quae rēs pr43d0|\|18(_)5 R3715 atque aliīs Rētis studiōsīs perplaceat.

Cum aedificātiōnem inieris, ad magnam cameram perveniēs cui agnōmen Rota Ventī, quod fōrmā similis est illīs lūdicrīs quōrum quodque rotam habet, flōrī persimilem, quae aurā vel flātū circumvolvitur. Nam ē mediā camerā permultī andrōnēs ad dīversās aliās camerās dūcunt, ubi sēnsūs hospitum variīs modīs falluntur. Sī ad cameram loculāmentōrum īre vīs, ut vestīmenta solita dēpōnās et vestem natātōriam induās, prīmum ūnam duāsve camerās trānsgrediēris cuius parietēs speculīs īnstrūctī sunt—quae, praeter opīniōnem, ūsitāta sunt, neque imāginem praetereuntis dētorquent. Posteā, andrōnem quendam ponte trānsībis, quī tōtus subobscūrō quōdam colōre, inter caeruleum et purpureum, perfūsus est—“caelō” quōdam fictō, minimīs stēllīs ubīque distīnctō.

In mediā camerā loculāmentōrum est magna rēs quae complūrēs aquaemanālēs praebet, ita ut multī hominēs simul manūs lavāre possint—quae rēs, etiamsī modō satis modernō cōnstrūcta est, tamen est partim ex quōdam lignō aedificāta quod facit ut pluviōsae silvae merīdiōnālī cōnsentānea videātur, ferē quasi in tālī silvā suā sponte ex terrā crēvisset. Et, ut redeāmus ad argūmentum sēnsuum fallendōrum, est quoque hāc in camerā lasanum quoddam numquam adhibitum, aquā pūrā ac putā plēnum, iuxtā quod pittacium quoddam (parietī affīxum) legentem rogat num illam aquam bibere velit—et, sī nōn vult, cūr.

Ūnus ex suprā dictīs andrōnibus ex Rotā Ventī ad quandam cameram dūcit in quā collocāta est ingēns statua cordis quae satis lentē palpitat, sonum ēmittēns per ēchēa haud facilia inventū. Quā ex camerā ēgredī potes in viam rērum mīrābilium plēnam, quae viridāriī nōtissima pars est. Nam ferē omnia aedificia in terram ad angulōs oblīquōs et quidem rārōs īnsolitōsque immersa sunt, ita ut viam prīmum perambulantēs—quamquam sibi videntur adversus clīvum prōgredī—reāpse in dēclīvī locō prōcēdant. Haec inūsitātissima omnium rērum aedificātiōnumque dispositiō ventōrēs ita conturbat ut facile vertīginem patī possint—ex quā tamen sī requiem quaesīverint in ligneō scamnō cōnsīdendō quod ante quandam tabernulam positum est, īlicō ad ūnam scamnī partem prōcident, propter callenter cēlātōs sed nihilōminus inūsitātissimōs et quidem violentōs angulōs, cum suggestuum, tum plateae ipsīus.

Hoc viridārium permultās aliās rēs mīrās praebet quae sēnsūs hospitum fallunt vel aliō modō excitant. Exemplī grātiā, in ūnā camerā, quae iuxtā Rotam Ventī est, ostenduntur plūrimae statuae rubrōrum cordium ex variīs māteriīs factae—aliae ex nitidīs tessellīs, aliae ex māteriā plasticā—quae magnitūdine quoque inter sē valdē differunt. In aliā camerā sunt trēs māchinae quālēs “kaleidoscopia” nōminantur, quae autem solitīs kaleidoscopiīs multō maiōrēs sunt, ita ut in quodque kaleidoscopium quisquam ventor caput impōnere queat. Quō factō, imāgō faciēī speculīs cōnfringitur et dētorquētur—atque novīs lūcidīsque colōribus imbuitur parvīs lūminibus intrā kaleidoscopium latentibus—cuius reī imāgō lūce imprimī potest ut posthāc īnspiciātur. Etenim multō plūrēs rēs mīrās hoc viridārium praebet, quae hōc commentāriolō ēdisserī nequītum est—propter quae omnia magnopere vōbīs suādeō ut, sī potueritis, viridārium vīsātis. Ecce igitur plūrēs huius locī pictūrae: