The graphic novel “w0rldtr33”

Abhinc aliquot diēs, fābulam Mīlēsiam graphicē pictam lēgī cui titulus 4rb0rm(_)ndī, quae valdē iūcunda, immō suāvis, est. Hoc scrīptum fābulam Mīlēsiam vocāvī quod liber aliquātenus magnus crassusque est, sed possīs quoque id dīcere ex quīnque libellīs gryllōrum conglūtinātīs cōnstāre. Ecce pictūra quae in librī tegmine compāret:

 

Hanc fābulam Mīlēsiam hōc commentāriolō dēscrībētur—cuius igitur librī argūmentī complūra singula īnfrā aperientur, sed fortasse nōn examussim in eōdem ōrdine ut in ipsō librō appārent. In 4rb0re m(_)ndī, adulēscēns quīdam, quī Ellisōnius Lānus appellātur, cum amīcā suā nōmine Faustā currū vehitur (quam tamen nōn ita bene nōvit). Quī eī fatētur sē quādamtenus sollicitārī, quod frātellus, nōmine Gibson, dīxit sē foedās taetrāsque imāginēs—et forsan aliās rēs—in Rētī invēnisse. Fausta respondet vērī simile esse Gibsonem modo eum horrōre afficere velle, quia adulēscentulus quīndecim annōs nātus sit. Subitō tamen ambō dē rē īnfandā certiōrēs fīunt: Gibson circiter sexāgintā hominēs trucīdāvit.

Cum Ellisōnius et Fausta ad sēdem vigilum pervēnērunt, prīmō Ellisōniō difficile est per turbam vigilum scrīptōrumque āctōrum diurnōrum ad iānuam ambulāre, sed posteā dēmum id agere potest, et permittitur eī Gibsonem adīre, quī in arcam coniectus est. Vērumtamen, Ellisōniō cruentum frātellum dolōremque patientem aspiciente, hīc ā fēminā quādam nūdā interimitur, quae aliquātenus automatī metallicī similis vidētur—quaeque, ut aliquandō discit lēctor, T1M0R nuncupātur.

Cūrnam autem ille adulēscentulus, antequam interfectus est, scelestam illam caedem patrāvit? Illae suprā dictae horribilēs imāginēs quās vīdit, in Īnferō Rētī sitae sunt—hoc est, in rētī computātōriō occultō quod, ut dīcunt librī persōnae, “subter” Rēte omnibus nōtum est. Quās horrendās imāginēs—cruōris, viscerum, ossium, calvāriārum hominum saevissimē necātōrum—quīcumque intuētur furere incipit et aliīs crūdēlissimē vim et manūs īnfert.

Rem ita esse comperit, abhinc annōs, adulēscēns quīdam nōmine Gabriēl Hībernus, quī rērum computātōriōrum perītissimus erat. (Tandem aliquandō suprēmus dux fit societātis quaestuōsae quae rēs computātōriās technicāsque vēndit, cuius sēdēs in Siliciī Valle, quae dīcitur, sita est.) Gabriēl, cum Īnferum Rēte repperisset, dē eō amīcōs suōs—Liamem, Yoshim, Amandam, Darrenem—certiōrēs fēcit. Hī quīnque sodālēs suggestum rētiālem creāvērunt—4rb0rem m(_)ndī—in quō omnia referēbant quae dē Īnferō Rētī discēbant vel dētegēbant. Illō tempore perīculum arcēre valuērunt—at hācine vice quībunt? Et quō pactō cōnābuntur? Respōnsa hōc commentāriolō nōn revēlābuntur, quamquam multa argūmentī singula revēlāta iam sunt.

Haec fābula Mīlēsia, ut suprā est attāctum, scītissimē et vērō eximiā cum arte facta est. Verba ā Iācōbō Tyniōne IV cōnscrīpta sunt et ā Steve Foxe recognita; litterae ipsae ab Adityā Bidikare dēsignātae; omnia ā Dylānō Todd disposita—atque pictūrae ā Ferdinandō Blancō dēlīneātae, ā Iordiā Bellāriā colōrātae sunt. Quae modo postrēmae sunt commemorātae quandōquidem sollertissimē et artificiōsissimē, computātōriōrum ope, dēscrīptae sunt. Quīcumque igitur librum tollet, actūtum sciet rēs computātōriās et technicās, ad Rēte spectantēs, argūmentī maximī mōmentī partem esse—hoc enim clārant etiam litterae ipsae et lūcidī colōrēs (praesertim viridēs) et ratiō quā omnēs figūrae et capsulae verbōrum dēsignātae, ēlabōrātae, ostentae, collocātae sunt. Propter quae omnia—ūnā cum iūcundissimō argūmentō rērum computātōriōrum, technicōrum, rētiālium—permagnō cum studiō atque alacerrimē vōbīs suādeō ut 4rb0rem m(_)ndī legātis. Ad plūs dē hāc fābulā Mīlēsiā cognōscendum, īnspicite id quod Redditor quīdam, cui “nōmen ūsuāriī” GONKBONK, hīc et hīc et hīc et hīc et hīc exscrīpsit.

The movie “Night School”

Plērumque, rēs quae hōc commentāriō rētiālī tractantur iūcundae sunt—propter hoc enim dē eīs scrīptor disserere cōnstituit. Hodiernum tamen commentāriolum ab anteriōribus differet, in eō quod īnfrā dē pelliculā quādam cīnēmatographicā disputābitur quae, ut vērē dīcātur, mediōcris est. Huic taeniolae est titulus Schola Vespertīna, et in Rētī Pelliculārum spectārī potest. Argūmentī quaedam singula hōc commentāriolō patefīent.

In hāc taeniolā, discipulus gymnasiī quīdam—cui nōmen Theodōrus Walker, sed quī Teddius vocārī solet—studia sua apud Lycēum nōn cōnficit, nam, quandōcumque probātiōnem scholasticam subit, difficillimum eī est in ea animum intendere quae rogātur. Hoc prīmō nōn eī difficultātēs affert, quod bonum quaestum adipīscī quit, in quō crāticulās assandī vēndit. Tabernārius Teddiō magis favet quam propriō fīliō suō, quārē illī tabernam lēgāre dēcernit. Atquī, postquam Teddius in ipsā tabernā amīcam suam Līsam rogat ut sibi nūbat, vapor quī—propter Teddiī incūriam—in culīnā ex foculō coquendī ēmānat ignem concipit, quod facit ut taberna flammīs displōdātur atque omnīnō dīruātur.

Quoniam nempe Teddius nōn iam priōre mūnere suō fungī quit, amīcum suum quendam nōmine Marvīnum rogat ut novum sibi mūnus det—Marvīnus enim apud magnam societātem pecūniae collocandae negōtiātur. Teddiō vērō nōn licet ibi mūnere fungī, quia studia apud gymnasium numquam perfēcit. Ergō scholās vespertīnās frequentāre incipit—sed clanculum, nam Līsae falsō dīxit sē apud Marvīnī societātem quaestum iam habēre. Hās scholās discipulī iam adultī celebrant ut probātiōnem quandam parātī subīre possint, ex quā sī fēlīciter ēvāderint, diplōma Ūniversālis Ērudītiōnis, quod dīcitur, accipient.

Īnfēlīciter autem accidit ut magistra fēmina quaedam sit, Carria Carter, quācum Teddius antehāc satis īnsuāviter altercātus est, cum quisque suō currū veherētur. (Carria per tēlephōnum gestābile valdē magnā vōce cum mātre colloquēbātur: ut dē singulīs agāmus, māter dīxit sacerdōtem suum verētrum subligarī muliebrī investīre, quod Carria assevērāvit nūminī displicēre, hahae.) At quamvīs Carria sevēra praeceptrīx sit, nihilōminus dīligenter operam dat ut discipulīs suīs in probātiōne succēdat. Sed, Carriā Teddium iuvante, rēctor scholae, Stuartus, eum iterum ac saepius impedīre temptat—nam, cum ambō virī Lycēum frequentārent, Teddius Stuartum dēpressit, aperiēns, mediō andrōne, cōram omnibus, eum tertiam papillam habēre.

Suprā quidem nōn tōtum pelliculae argūmentum explicātum est—exemplī grātiā, nihil dē eō est nārrātum, Teddium condiscipulōsque noctū scholam irrumpere ad respōnsa fūranda Carriae prīmae probātiōnis. Vērī tamen simile est huius commentāriolī fīnem iam faciendum esse—ut enim suprā dictum est, taeniola quam dēscrībit, licet interdum rīdicula sit, nōn ita mīra est. Sī autem vīs, brevem pelliculam cīnēmatographicam quae eam prōscrībit spectāre potes.

The show “A Good Girl’s Guide to Murder” (on Netflix)

Abhinc aliquot hebdomadās, seriem tēleopticam quandam spectāvī cui titulus Quōmodo Puella Bona Homicīdium Ēnōdet, quae ex illō suggestū pervulgātur cui nōmen Rēte Pelliculārum. Cuius seriēī tēleopticae hōc commentāriolō summārium praebēbitur; posthāc, seriēs ipsa exīstimābitur. Seriēī argūmentī igitur quaedam singula īnfrā revēlābuntur, at nōn ea quae forsan vōbīs magnam admīrātiōnem moveant.

Prīma persōna est adulēscentula Britannica cui nōmen Pippa Fitz-Amōbī. Quae aliquam eximiam ūniversitātem studiōrum Britannicam frequentāre avet—quāpropter Inceptum Extēnsum, quod ibi dīcitur, patrandum eī est, ad spem augendam ut in praeclārās ūniversitātēs studiōrum recipiātur. Quoniam vult ut scrīptum suum Inceptī Extēnsī legentēs valdē teneat, homicīdium Andrēae Campānae, quod abhinc quīnque annōs factum est, pervestīgāre atque ēnucleāre statuit.

Andrēa Campāna quoque adulēscēns fuit, quae in eōdem vīcō habitāvit atque Pippa. Illa perhibētur—ab ūniversīs ferē—ab amante suō, Salīle Singhe, necātam esse (Salīl quoque autem iam mortuus est). Quod tamen Pippa nōn crēdit, nam Salīl eī semper sānē benignus fuit. Rem igitur Pippa dīligenter ac cūriōsē īnscrūtārī incipit—quamquam hoc agere aliquātenus difficile est, quia multī oppidānī quibuscum congredī cupit haud cum eā colloquī volunt. Investīgātiō autem paulō facilior fit cum Pippa Salīlis frātrī iūniōrī, Rāvī, persuādet ut sibi iuvet—licet is prīmō eī vix fīsus sit.

Enimvērō seriēī tēleopticae iūcundissimae scaenae eae sunt in quibus Pippa Rāvīque testimōnia atque indicia colligunt et perscrūtantur ut id comperīre possint, quis reāpse Andrēam interēmerit—nam necesse eīs est omnia acūtē observāre, et in argūmenta corrāsa animum intendere, et dē scelere accūrātē ratiōcinārī. (Indicia et argūmenta ad parietem quendam affīgunt ut omnia—ūniversa atque singula—simul contuērī queant, sed nōn hercle hōc modō, hahae.) Quae omnia spectāre paene semper grātum est. Hāc dē causā—ac proptereā quod seriēs tēleopticae placitae, quae spectātōrēs vērō teneant, nullātenus facilēs ad inveniendum sunt—suādeō vōbīs ut hanc seriem intueāminī. Ut plūs dē seriē reperiātis, spectāte hanc brevem taeniolam cīnēmatographicam, quae eam prōscrībit.

“The Mole” (season 7), on Netflix: Character descriptions

Superiōre commentāriolō dēscrīpta est illa iūcunda—immō suāvis vērō—seriēs tēleoptica cui titulus Dēlātor, atque dē singulīs āctum est. Hōc autem commentāriolō seriēī recentissimī temporis persōnae dissertābuntur—sīve, ut exāctius dīcātur, competītōrēs, nam “seriēs tēleoptica dē vērā vītā” est, quae dīcitur, nōn fābula. Ecce igitur expositiō hōrum hominum orīginum et quaestuum atque—quod maximī mōmentī est—eōrum ingeniī. Seriēī tēleopticae argūmentī quaedam singula īnfrā aperientur, sed nōn ea quae maximī ponderis sunt vel faciant ut incēdat vōs admīrātiō.

1) Mūna Abdulāhī māchinātrīx programmatum computātōriōrum est, quōcircā nūllam mīrātiōnem faciet eam admodum prūdentem, astūtam, sagācem esse. Porrō iūcundum ac cōme ingenium habet. Propter quae omnia interdum eam victūram esse spērābam—quod tamen num agere valuerit necne, hīc nēquāquam revēlābitur. Mūnae māter, magnīs iactūrīs, ā Somāliā fūgit ac Cīvitātēs Foederātās Americae petīvit ut Mūna meliōre vītā fruī posset, quārē haec illam admīrātur adamatque—et semper huic cordī est, in certāminis congressibus, quam maximam pecūniam facere et in aerārium dēpōnere.

2) Sean Patricius Bryānus pater est quī nūllō mūnere extrā domum fungitur sed domum ipsam administrat. Nōnnumquam, cum aliquod opus competītōribus faciendum est, Sean aliquātenus inhabilī modō ac nōn ita fortiter sē gerere vidētur.

3) Hannah Burns cōnsiliātrīx mercātōrum est. Aliquandō dīxit sē ingeniō nōn ita acūtō esse, sed hoc nōn vidētur esse vērum—immō valdē callida et perspicāx est. Quārē, cum prīmum cum Mūnā collabōrāret, nōn mihi admīrātiōnem mōvit Hannam affirmāvisse sē efficācius cum Mūnā collabōrāre quam cum quōquam aliō.

4) Queilȳnus “Q” Carter rēctor est raedae pūblicae. Mūnae similis est in eō quod quam maximam pecūniam facere et in aerārium dēferre gestit. Cēnsētur tamen ab aliīs concertātōribus sincērior esse quam ut lūdō satis vafrē lūdat.

5) Antōnius “Tōnius” Castellānus hospes est procerum—hoc est, lūminum sīve hominum nōtissimōrum. Satis iūcundus est, atque sānē disertē sententiās fert ac cōnsilia expōnit.

6) Melissa Lummus quaestum iūcundum habet: lūsū striātō lūdit (id est, chartās lūsōriās percallet). Quod negōtium haud dubiē magnam versūtiam postulat.

7) Andrēās Mintzer, quī ab omnibus Andy appellātur, ratiōnārius est. Quamvīs sexāginta quīnque annōs nātus sit, certāmen inīre dēcrēvit. Spērat aliōs competītōrēs sē rāvastellum nōn ita habilem crēditūrōs esse.

8) Michaēl O’Briēnus, quem aliī competītōrēs nōnnumquam Mike vocant, praefectus est statiōnī raedāriae. Vir difficilis intellectū est, nam, etiamsī mōtūs animī interdum exprimere vidētur, eōrum tamen superficiēs tantum cōnspicī quit. Quāpropter, quamquam nōbīscum—hoc est, cum spectātōribus—nōnnumquam ea commūnicat quae cōgitat, vērī sīmile est aliōs lūsōrēs sēnsa eius vix comperīre posse. Quibusdam epīsodiīs, aliquī competītōrēs assevērāvērunt Michaēlem ā cūnctīs dīligī et cum omnibus necessitūdinēs habēre, at, ut vērē dīcam, nōn sānē bene intellegō quōmodo.

9) Nīs Riāz mercium prōscrīptiōnēs facit. Prīmō mihi vīsus est cum Tōniō et Q habiliter, efficāciter, affābiliter—atque adeō vērā cum sodālitāte—collabōrāre, sed postillā Tōnius dīxit Nīsem molestum esse, et hāc dē causā, sī ambō adhūc gymnasium sīve Lycēum frequentārent, sē Nīsem in loculāmentum trūsūrum fuisse. Etenim plērīque competītōrēs exīstimant Nīsem semper ducem esse avēre atque omnibus aliīs praescrībere quid agant.

10) Iennifer dē Silvā Hassimāna—quae in ipsā seriē tēleopticā tantummodo Iennifer dē Silvā nōminātur—sānē prūdēns ac perspicāx vidētur. Dē quā tamen nōn multum amplius sciō, praeter id quod modo exprōmptum est.

11) Deanna Thompsōnia investīgātrīx est quae computātōrium suum—id est, Rēte—adhibētur ad rēs perscrūtandās ac dētegendās. In aliquō certāminis congressū profitētur tunc patefactum īrī num sine computātōriō idem facere valeat. Propter speciem satis punkiānam—verbī grātiā, ānulum metallicum nāsō gestat—ac perītiam computātōriōrum, quādamtenus similis est illīus praeclārissimae praedōnis Rētis nōmine Lisabēthae Salanderis, quae persōna est librōrum seriēī cui titulus Millennium, quī librī ā Stīge Larssōniō et Dāvīde Lagercrantz et Karīnā Smirnoff cōnscrīptī sunt.

12) Ryāna Varner exercitātrīx sīve gymnasiarcha est, quae lūdum follis volāticī docet. Dē eā quoque nōn ita multum amplius sciō.

Interdum quidem, cum seriem tēleopticam “dē vērā vītā” spectō, quendam competītōrem in certāmine victūrum esse spērō. Verbī causā, in quārtī temporis illīus seriēī cui titulus Curriculum Mīrificum, sīve factiōnem Dāvīdis et Jeff sīve factiōnem Chip et Reichēniī palmam ferre volēbam. In hāc tamen seriē, plērumque nūllī competītōrī magis quam aliīs favēbam—praeterquam quod nōnnumquam Mūnam lucrātūram esse cupiēbam.

“The Mole,” season 7 (on Netflix)

Nūper, omnia epīsodia spectāvī novī temporis illīus seriēī tēleopticae cui titulus Dēlātor. Prīmum omnium profitendum est haec nova epīsodia vērō iūcunda, immō suāvia, fuisse. Quod exspectandum erat, nōn sōlum quia Dēlātōris argūmentum mīrificum est atque spectātōrēs semper valdē tenet, vērum etiam quia seriēī tēleopticae nova tempora—cuius epīsodia ex illō suggestū dīvulgantur cui nōmen Rēte Pelliculārum—etiam grātiōra sunt quam antīqua, quae aliīs canālibus tēleopticīs ēmittēbantur.

Dēlātor est “seriēs tēleoptica dē vērā vītā,” quae dīcitur, in quā aliquot competītōrēs variē inter sē certant. Aliī certāminis congressūs vīrēs animī vel intellectūs requīrunt, aliī vīrēs corporis. In congressibus ambōrum generum, lūsōrēs in duās factiōnēs dīvidī solent. Et quodcumque eīs agendum est, quam scītissimē et āctuōsissimē et praeclārissimē agere dēbent, ut quam maximam pecūniam faciant et in aerārium dēferre possint. Sed ūnus ex competītōribus est Dēlātor, quī clam prohibēre cōnātur quōminus aliī competītōrēs pecūniam faciant et cōnferant. Quō magis Dēlātor aliōs competītōrēs fūrtim impedit, eō magis aerārium iacet vel etiam effunditur.

Dēsinente quōque epīsodiō, singulīs competītōribus probātiuncula subeunda est, computātōriō gestābilī, in quā permulta dē Dēlātōre rogantur—verbī causā, in utrō currū ad recentissimum certāminis congressum vectus sit, vel utrum apud cēnam ad seriēī tēleopticae hospitis dexteram an ad sinistram sēderit, vel quā in urbe nātus sit, vel quam ūniversitātem studiōrum frequentāverit, vel quī eī quaestus sit. Quīcumque paucissima rēctē respondet, ex lūdō ēlīminātur. Eī igitur cōnfestim discēdendum est, quārē vix aliīs competītōribus valedīcere potest. Semper ergō competītōribus temptandum est id ēnōdāre, quis sit Dēlātor—atque aliōs lūsōrēs perspicāciter observāre, ut in probātiōnibus quam plūrima rēctē respondēre possint, etiam cum sānē difficilia ac subtīlia rogātī erunt. Tandem dēnique, plērīsque competītōribus dīmissīs, ad extrēmum certāminis congressum prōgrediuntur tantum trēs: Dēlātor et duo aliī. Et quīcumque in illō congressū vincit, omnem pecūniam accipit quae in aerāriō est.

Huius seriēī tēleopticae duo tempora fuērunt (sextum et septimum) cuius epīsodia in Rētī Pelliculārum pervulgāta sunt. In sextō tempore, certāmen in Austrāliā habitum est, atque certāminis hospes fuit Alexandra Vagner, quae aliārum quoque seriērum tēleopticārum hospes fuit. In septimō tamen tempore, in Malaesiā certātum est, et hospes fuit Arī Shapīrō, scrīptor āctōrum diurnōrum. Sōlum hoc seriēī tempus—id est, septimum—īnfrā tractābitur. Cuius epīsodiōrum argūmentōrum quaedam singula hōc in commentāriolō patefīent (at haudquāquam illa quae maximī mōmentī sunt vel forsitan mīrātiōnem faciant).

Multae hercle sunt causae cūr Dēlātor tam mihi arrīdeat atque, ut vērī simile est, vōbīs quoque pergrātum futūrum sit. Prīmum, valdē mē tenet competītōrēs spectāre id comperīre cōnantēs, quis sit Dēlātor—nam necesse eīs est nōn sōlum omnia cūriōsissimē intuērī et contemplārī, sed etiam per inductiōnem ratiōcinārī, ut in probātiōnibus quam callidissimē coniectūrās facere queant. Deinde, hāc in seriē tēleopticā periūcundē atque vērō concinnē coniunguntur apparātūs ēlectrōnicī cum nātūrā, hoc est, cum fōrmā et sitibus terrae. Verbī grātiā, in septimō seriēī tempore ostenduntur nōn sōlum harēnōsae actae Malaesiae et ōceanī lūcida aqua caerulea et virentēs silvae et lauta dēversōria nātūrae cōnsentānea, sed etiam suprā commemorāta computātōria portābilia—atque īnsuper, cum aperiendum est cui in probātiōne pessimē cesserit, Arī suō propriō computātōriō gestābilī alicuius competītōris praenōmen scrībit, quod facit ut computātōrium nūntiolum ēlectrōnicum ad illīus competītōris tēlephōnum gestābile mittat; tunc, competītor tēlephōnī suī quadrum vīsificum premit, et tōtum quadrum lūcidissimē aut viret (sī competītor superfuit) aut rubet (sī ēiectus est). Hoc Arī identidem agit dōnec aliquis expellātur.

Nē multa, haec seriēs tēleoptica ita suāvis hercle est ut fierī possit ut aliquandō hōc ipsō commentāriō rētiālī plūra verba dē recentissimō seriēī tempore fīant. Intereā tamen, ad plūs dē seriē discendum, spectāte hanc brevem taeniolam cīnēmatographicam, quae recentissimum seriēī tempus prōscrībit.

The immersive Batman experience at Spyscape

Priōre commentāriolō dissertum est dē suāvissimō—immō mīrō—mūsēō, quod dīcitur, nōmine Terrā Explōrātōrum, quod in mediō Manhattane conditum est. Illud autem commentāriolum sōlum prīncipālem mūsēī partem tractāvit—hoc est, eam quae, quoad sciō, semper manet nec multum mūtātur. Hōc tamen commentāriolō, dē aliā mūsēī parte aliquot verba fīent.

Mūsēī enim aedificium nōn sōlum ea tabulāta habet in quibus ostenduntur omnēs anteā dictī apparātūs ēlectrōnicī, sed etiam aliam contignātiōnem, superiōrem, ubi lūdīs lūdere potes in quibus rē vērā immergī quīs. Huius autem tabulātī lūdī et spectācula commūtantur, nisi fallor—id est, nōn semper praebentur eadem. Cum tamen ego Terram Explōrātōrum vīserem, ego et aliquot aliī ventōrēs in illā superiōre contignātiōne lūdō dē Virō Vespertīliōne lūsimus (nec vērō omnēs ūnā).

Quoniam hoc abhinc ūnum dīmidiātumque annum factum est, nōn omnēs lūdī singulās rēs clārissimē meminī, sed ea quae recordor hīc dēscrībentur. Cum Virī Vespertīliōnis lūdī tesseram per Rēte ēmissēs, invītābāris ut programma ad tēlephōnum gestābile dēprōmerēs, quod tē certiōrem faciēbat, per singula iēns, quid tibi in lūsū agendum esset.

Simulac lūsiō ipsa coeperat, in magnam cameram prōgrediēbāris, quae lūcidōs parietēs albōs et metallicōs habēbat, quā dē causā ex tempore futūrō allāta esse vidēbātur. Posteā dēmum secundam cameram inībās, quae ingēns erat et obscūra, atque computātōriīs plēnissima. Per programma ad tēlephōnum gestābile dēprōmptum, tēcum colloquēbātur fēmina quaedam, nōmine Vātēs, quae ad tē nūntia mittēbat et brevibus taeniolīs cīnēmatographicīs et epistulīs ēlectrōnicīs. Quibus nūntiīs tibi praescrībēbat quid agerēs—et tū ad eam, brevissimē scrībendō, respondēre poterās. Ea tibi praecipiēbat ut quaedam scrīpta in aliquō computātōriō pervestīgārēs et ad sē remitterēs, sīcut praedō Rētis, ut ūnā inimīcōs vincere quīrētis. Quae cum ita essent, huius lūdī pars illum mihi lūsum computātōrium valdē memorābat cui nōmen Nexus Exprōmendī, quī admodum iūcundum fuit ac scītē factum est.

Cum ea scrīpta in computātōriō iam repperissēs atque ad Vātem mīsissēs, in tertiam cameram prōcēdēbās, quae ergastērium experīmentīs agendīs erat, plēnum apparātū quīcum nātūra investīgētur—exemplī grātiā, catīnīs ampullīsque vitreīs. Quā in officīnā erant quoque magna et cōnfragōsa saxa micantia. Cuiusdam saxī et, sī rēctē meminī, cuiusdam praeparātī chēmicī imāginēs lūce imprimendae erant atque ad Vātem tēlephōnō gestābilī mittendae. Quod sī agēbās, tū et Vātēs inimīcōs tandem superābātis—atque ex officīnā experīmentīs agendīs ēgrediēbāris per andrōnem cuius parietēs gryllīs multicolōribus exōrnātī erant et rēbus (verbī grātiā, persōnīs) quae ad Virum Vespertīliōnem attinēbant.

Hōc commentāriolō perlēctō, vērī simile est iam clārēre hunc lūdum Virī Vespertīliōnis periūcundum fuisse, lūsōrēsque studiō lūdī tentōs esse. Suāvissima pars sine dubiō id fuit, apparātibus ēlectrōnicīs ūtī ad magnī mōmentī scrīpta et rēs indāganda, atque ad nūntia et imāginēs accipienda et mittenda—quod, ut suprā dictum est, simile fuit in id quod agitur in Nexū Exprōmendī. Īnfēlīciter tamen accidit ut hōc lūdō in Terrā Explōrātōrum nōn iam lūdere possīs, sed plūs dē eō legere, et eius imāginēs intuērī, in lūdī sitū rētiālī quīs.